Diana Hersenspinsels
En ineens kregen we een overwachte rouwkaart in de bus. Ja, we wisten wel dat ze niet beter zou worden, maar we hadden zelf gedacht dat het nog wel maanden kon duren.
Ze was een erg eerlijke vrouw. Als het haar niet zinde, dan zei ze dat. En dat was niet altijd tactisch maar wel eerlijk. Wars van regeltjes om “omdat het zo hoort”
En nu mogen wij afscheid nemen. “Kom zoals je bent” staat op haar kleurige kaart. Maar nu zit ik met een dilemma. Mijn Gait zei direct “mooi, dan kan ik de wark klere anholde’n” . Maar dat mag hij niet van mij. Ik ben gewend om me te kleden naar de gelegenheid. Gait hoeft van mij zijn zwarte pak niet aan maar gewoon een nette spijkerbroek met trui is goed. En ik? Ik ben gewend om in het zwart te gaan naar een afscheidsceremonie. Ik heb speciale rouwkleren in de kast. Maar die” mag” ik dus niet aan doen. Wat trek ik dan wel aan? In mijn “daagse” jurk zal ik me daar ook niet op mijn gemak voelen. Mijn vrolijke feestjurk?? Naar een afscheidsdienst? Nee, lijkt me ook niet.
Ik ga vanavond uitgebreid voor mijn kast staan. Met knal kleuren naar de ceremonie vind ik ik niet gepast, maar dat ben ik wel! Ik heb vast wel iets vol kleur maar niet knallend. (hoop ik)
Hoe belangrijk zijn kleren? Soms belangrijker dan ik dacht. Maar ik ga me sowieso mooi maken voor de ceremonie. Dat verdient ze. Ze was een best mens